سلام و اما بعد :

برای ما که به خواندن اشعار فخیم از جناب خوش عمل کاشانی عادت کرده ایم ، خرق عادتی که از خواندن این اثر و اثر قبلی ایشان « شوخی های ماواریی » ایجاد شد نه تنها دلچسب و جذاب نبود که باعث رنجش و در بعضی از عبارات حیرت شد .
به یاد دارم در همین سایت دوستانی به تصویر بانویی شاعر ( که اتفاقاً چادری هم بود ) و شعر عاشقانه اش به جرم استفاده از تک خال و آس و .... به غلط اعتراض شد به نحوی که ایشان سایت را ترک کردند اما وقتی شاهد استفاده از این حجم از عبارات سخیف از سوی یکی از زعمای سایت هستیم نه تنها اعتراضی نمی شود که دوستانی به استقبال ، نظم های مشابه می آفرینند !!!
سوال این است که فارغ از جنبه ی طنز این دو اثر - که به نظر بیشتر هجو و هزل است - {بله تکرار می کنم /اثر / چون به نظرم نظم هایی هستند فاقد روح شاعرانگی و فاکتورهای لازم که آنها را در دایره ی شعر بگنجاند } کدام انگیزه می تواند عباراتی نظیر آنچه در پی می آید را به عنوان شعر طنز به خورد خلق الله داد ؟؟ از جمله :
تا موی زهارتان به زانو نرسد
حتما دوسه بار نوره با خود ببرید
و
رفتید بهشت ، شال با خود ببرید
نارنگی و پرتقال با خود ببرید
تا یکسره پاچه ی شما را خارد
یک آدم ..... ... با خود ببرید!!
(دوستان حتمن واژه ی منظور جای خالی را می دانند)
و یا در اثر اخیر :

شاید عقب و جلو یکی شد حوری
سوزن نخ و باند و چسب با خود ببرید

این دیگر اوج هزل گویی و پرده دری است ، آنهم از سوی عزیزی که الگوی نسل جوانتر است و بویژه در سایتی که محل انتشار ادبیات فاخر است و بانوان با کرامتی عضویت دارند و این عبارات قطعاً برایشان خوشایند نخواهد بود .

امیدوارم همانگونه که از ارادت بنده به استاد خوش عمل عزیز کم نشده است این رقوم رنجش خاطر ایشان را باعث نشود که حرف دل یا بهتر بگویم درد دلی بود از سوی یکی از ارادتمندان ایشان و علاقه مندان شعر خوب

سلام بر جناب صالحی عزیز
جایگاه جناب خوش عمل در ادبیات و شعر این مملکت روشن است و تثبیت و معرفی این جایگاه نیازی به سخن پراکنی امثال بنده ندارد
جناب صالحی
همانطور که خود جناب خوش عمل فرموده اند این شعر در فرم و ساختار هزل تولید شده است
هزل در ساختار خود باید از کلمات نزدیک به اروتیک بهره ببردو گرنه دیگر هزل نیست
در هزل فقط هدف خنداندن مخاطب است و لا غیر به هر قیمت بله به هر قیمت شاعر هر چه بهتر بتواند از ظرفیت های هنری و جذابیت های زیر پا گذاشتن خط قرمز استفاده کند شاعر تر است
جناب صالحی حضرت عالی می توانید در جایگاه یک مخاطب بفرمایید که بنده از هزل خوشم نمی اید
واما در مقام یک ناقد نمی توانید خارج از اقتضات یک ساختار و نوع ادبی باید و نباید هایی غیر علمی را بر بدنه ی اثر تحمیل بفرمایید
هزل بدون انچه که شما ان ها را سخیف پنداشته اید همان شیر بدون یال اشکم مولانا می شود
بله گاهی شاعر طنز و هزل و هجو و شوخی و فکاهه را با هم در می امیزد و ملغمه ای را می افریند که تکلیف مخاطب با شعر روش نمی شود
اما این شعر به طرز کاملا حرفه ای فقط به هزل در غلطیده است و یک پارچگی و انسجام فوق العاده ای بر ان حاکم می باشد
دراین شعر بهشت دستمایه ای واقع شده است که شاعر خنده ای را بر لب مخاطب بنشاند و من فکر می کنم که حتی به طرز بسیار شاعرانه ای به طنز عمیقی هم پهلو زده است که فاخرانه ترین نوع هزل است
در این شعر به صورت زیر پوستی رفتار یک تیپ اجتماعی که فقط به بهشت و جهنم نگاهی تاجر مابانه دارند به تمسخر گرفته شده است
شاعر به طرز پوشیده ای ریا کاری را نقد می کند
چابلوسی را نقد می کند و .....
جناب صالحی
انچه را که حضرت عالی سخیف میپندارید روز و شب در محافل ما ایرانی ها رواج دارد بگذارید در شعر هم البته در فرم و جایگاه اختصاصی خودش رواج داشته باشد تا کی روحیه ی محافظه کاری و ریا کاری می خواهد همه چیز ما را تحت تاثیر خود قرار دهد
روح نقد و شعر را نیز مردانه زنانه نفرمایید ....
سخن در خصو ص این شعر هنوز باقی است افسوس که ...

با سفارش مهدی و عباس عزیز
رفتید بهشت هیچ با خود نبرید

ترسم زچنین بارکه همراه شماست
یک دکّۀ سمساری آنجا بخرید
سلام
و درود بر شما استاد عزیزم
و جناب سید حسینی عزیز
همیشه شاد و تندرست باشید

درود بر استاد کاشانی عزیز