درطلوعستان صبحي با غرور
كودكي ميكرد از پيشم عبور
دستهايش پينه دار و خسته بود
بركلاهش ،گرد غم بنشسته بود
قرص نان سرد را،خوش ميجويد
چشم من، قاووت مابينش نديد
كودكي ؛چون مردمردستان كار
فارغ  ازدرس و دبستان بي قرار
چشمهايش طفلكي تب دار بود
كوچه دربست خواب ،او بيدار بود
دست را، ازدست مادر تا گرفت
مادرش دستان خود بالا  گرفت
گفت فرزندم خدا يارت شود
دست حق عمري نگهدارت شود
 مي دويد از دردها عاري شود
تاكه مرد پخته  و كاري شود
گل فروش كوچك آزاد راه
لاغر اندام ونحيفي همچوكاه
رنج هاي بيشماري ديده بود
بارها قبرپدر بوسيده بود
از عبور مست هاي جاده ها
لرزه مي افتاد روي لاله ها
طفلكي در باد سردش ايستاد
كودك اما هچو مردش ايستاد
شاخه هاي نرگسي در دست او
كودكستان شرف سرمست او
گفتمش اي كوچك والامقام
نازنين  نازك  اي  آلاله فام
اي عزيزگل فروش دوره گرد
توكجا ؟اينجاكجا؟ اي راد مرد
از چه در اين صبح سرداينجاستي
تو زخواب ناز چون برخاستي ؟
بايد اينك دانش آموزي شوي
تا كه مرد دانش اندوزي شوي..
 ..گفت مردي را به من آموختي!
مرد اگر بودي فقط ميسوختي
عيد در راه است ونان درخانه نيست
خانه بي سقف !جاي زندگيست؟

تقديم به همه كودكان كار 
دستبوس همه بزرگ مردان كوچك هستم