دستهایش چه مهربان بودند
فصل گلپونه ها ، اقاقیــــــها
با کلامش به باغ آئـــــــــینه
هدیه مـی داد بوی باران را
 
یک جماران حضـــــــور کافی بود
تا که امواج در خـــــــروش افتند
سیــــل دریا دلان عرصه ی رزم
شب حمله به جنب و جوش افتند

هر پیامش برای مظلومان
صبح امید را بشارت داشت
مثل باران روحبخش بهار
دردل مرده ، زندگی می کاشت
 
یاد آن روزهائی افتادم
که به دلها نمانده بود قرار
کوچه کوچه به شوق آمدنش
در زمستان دمیده بود بهار

یاد آن روزهای سرد بخیر
سال پنجاه و هفت ، بهمن ماه
روزهائی که شوق آمدنش
دیده ها را نشانده بود به راه
 
روزهائی که هر دلی از داغ
باغ گلگون لاله ای شده بود
زیر تیغ سکوت و استبداد
هر گلو ، باغ ناله ای شده بود

روز دیدار خوب یادم هست
لحظه هائی پر از فراز و فرود
لحظه هائی که باغ مهرآباد
بود آکنده از هوای سرود
 
یاد آن روزهای خوب بخیر
یاد آن لحظه های بی تکرار
یاد آن لحظه ها که در قدمش
دل دریا گرفت صبر و قرار
 
گرچه او نیست بین ما امروز
یاد و راهش همیشه پاینده است
انقلاب عظیم اسلامی
آفتابی همیشه تابنده است