یا زهرا



دوباره باد شده بی قرار گیسویت
شدند جمع ملائک مقیم در کویت

دوباره از سرِ شب تا به صبح خیره شده ست
نگاه ماه به سوی هلال ابرویت

تو امتحان نشده سربلند تاریخی
تویی همان که خدا هم شده ثناگویت

دخیل بسته فرشته به چادرت بانو!
و مست کرده"صبا" را نسیم خوش بویت

پیمبر از نفست بوی عشق می شنود
به وجد آمده حیدر ز بانگ یاهویت

چنان تجلی ماهی که حضرت خورشید
گذاشته سرِ خود را به روی زانویت

بهای عشقِ به حیدر چقدر سنگین است
به پای عشق ورم کرده است بازویت

بیا و محض گل روی مرتضی دیگر
نگیر دست خودت را به روی پهلویت...