کیستی تو؟ صدای پای غزل،در نیستان شوروشیدایی؟

یا که با بلبلان عاشق ومست بر سر شاخه ها هم آوایی؟

گاه می پرسم از خودم آیا ؟این تویی ودرست می بینم ؟!

یا تو هستی همان پری که هنوز  هست در قصه های رویایی؟

فرصتی! تا کتاب ناز تورا باتمام دلم ورق بزنم

تا مگر بعد ازاین بگیردپا دروجودم کمی شکیبایی

باقلم موی عشق نقش تورا روی بوم جهان کشید چه ناز!

با اهورا چه نسبتی داری که کشیدت چنین  به زیبایی!

شک ندارم که حضرت زرتشت  داده غسلت میان چشمه ی گل

که شمیم تن  توشهری را می کشاند به اوج شیدایی

لب نه لب! شاه توت نوبر کَن،تن نه تن ! اشتهای ممتد من

مو نه مو! آبشار ابریشم ،نکند از بهشت می آیی

قلم ودفتر ومرکب ،تا؛بنویسند ازتو،بی تاب اند

گرچه که از نگاه من هرگز تو به تو صیف در نمی آیی

شهر کن     شهر توت ایران