اتل متل خبردار (تقدیم به نود لاله سرخ گمنام)
 
اتل متل خبر دار
اومده یک قاصدک
قاصدکی که روحش
مونده تو باغ فدک
 
فدک فقط یه اسم نیس
همیشه داغ تازه س
قاصدکی که اومد
مال یه باغ تازه س
 
قاصدکا بیایید
از قافله نمونید
داغ تموم ما  رو
شماها خوب می­دونید
 
***
 
قاصدک قصه ها
یه زخم شعله ور بود
قلب تموم مردم
منتظر خبر بود
 
اتل متل خبردار
اومد یه باغ تازه
نود تا لاله­ ی سرخ
که هر کدوم یه رازه
 
سربند یک بسیجی
به اسم زهرا بودش
پهلوی تیرخورده شم
به رسم زهرا بودش

رمز یه حملۀ سرخ
میر علم دار عشق
دستای جامونده هم
نقد خریدار عشق
 
یه لاله ای که فرقش
شکافته تا پیشونی
گفته علی یا علی
درد منو می­دونی
 
درد من اون چاهه که
همدم تنهاییت بود
داغ من و لاله ها
چشمای دریاییت بود
 
***
 
اتل متل خبردار
یکی داره می دوه
تو دستای تکیده ش
یه کت شلوار نُوه
 
اتل متل خبردار
جشن و عروسی به پاست
اومده داماد کنه
لباس نو که این جاست
 
قلب یه قد خمیده
چه تاپ و تاپ می تپید
مادر چادر به سر
دنبال تابوت دوید
 
***
تابوتای سبز و سرخ
مقصد این پیر زنه
چادرشو چه محکم
دور کمر می زنه
 
تابوت لاله ها رو
یکی یکی مادر دید
با دیدن هر کدوم
لحظه به لحظه لرزید
 
جسمو به سر می شناسن
یا پیراهن تو برش
پیراهنی نمونده
دو دستی زد تو سرش
 
از اون قد هم چو سرو
مونده پلاک و زنجیر
چقد کوچولو شده
قامت مانند شیر
 
به هر کدوم نیگا کرد
جسم عزیزش رو دید
نود تا لاله ی سرخ
از باغ لاله ها چید
 
***
 
دوباره تنها شده
تابوتا رو که بردن
جای تموم شادی
غصه و غم آوردن
 
 
نود تا لاله ی سرخ
سهم هزارون خونه
مادر دل شکسته
باز منتظر می مونه