خواهر ببخش! دست خودم نیست گریه هام
خواهر! ببخش صورت این شعر، تر شده
خواهر! ببخش..وای! چرا سیل اشک هام...
خواهر! ببخش بغض خودت دردسر شده!
 
 
 
 
با هق هق صدای خودم گریه می کنم
باید که جان پناه تو باشم که نیستم
غمگینم از فشار غم بی امان تو
با غصه در ادامه ی بغضت گریستم
 
 
 
با اینکه خیس بود صدایت.. چقدر تلخ!
در رود چشم های ترت آب ریختم
فرصت نشد دوباره در آغوش گیرمت
با سیل اشک، پشت سرت آب ریختم
 
 
 
خواهر! ببخش این همه را این هوار را
خواهر! ببخش بغض تو را جار می زنم
این خاک، بی وفاست پر از اضطراب هاست
من را ببخش پشت سرت زار می زنم
 
 
 
باید سکوووت... فاطمه! اما نمی شود
من های و هوی یک شب بارانی ام، ببین!
خواهر! ببخش دست خودم نیست گریه هام
من بغض های اشرف گیلانی ام، ببین!
 
 
 
ما چیستیم؟ در وطن خویش هم غریب!
ما چیستیم؟ حسرت یک خواب ناتمام
با غصه در ادامه ی بغضت گریستم
خواهر! ببخش دست خودم نیست گریه هام...