و باز پر زدنم در هواي چشمانت
و تكه هاي تنم، خسته و پريشانت
بگير با خودت از اين ديار دورم كن
ببر به علقمه جانم بگير و دستانت...
چه قدر  بي سر و بي دست و پام آقا جان
براي اينكه فدات اينكه مست و ويرانت...
و شرم ميكنم از زنده بود بعد از تو
نشسته ام كه بميرم براي مردانت
دوباره هاي من از اين زمانه  مي ميرند
دوباره  باره  دعا مي كنم كه قربانت...
اگر اجازه دهي ظهر داغ عاشورا
شود دلم، دل تنگم دوباره مهمانت
 
 
سراینده:آمنه نقدی پور