تقدیم به روح آزاده حضرت حُرّ بن یزید ریاحی

  در بیابان تشنه   ای سردار، کرده ای راه کاروان را سد

عشق را راه می زنی  و تو را رهزن عشق راه خواهد زد

خیمه ای چند پیش روی تو نیست،راز تشویش در نگاه تو چیست؟

با توام شیر عرصه ی پیکار!دست و پات از چه روی می لرزد

هرکه ای میهمان بارانی، کاسه ی آب را بگیر و بنوش

مثل این دشت تف گرفته ی خشک، نکنی دست آسمان  را رد

اندکی صبر آه ای دریا ، جزر روح تو گرچه جانکاه است

ماه با یک نگاه طوفانی  می کشاند تو را دوباره به  مد

روبروی تو کیست؟جلوه ی او، وحده لا اله الّا هو

بازتاب خدا به روی زمین آینه دار پرتو سرمد                          

کیست این در دل پریشانت؟نکند میوه‌ی دل  زهرا(س)

کیست این در نگاه لرزانت؟نکند نور دیده ی احمد(ص)

بر  لبانت  شکست نجوایی: روسیاهم، شکسته ام، مولا!

رخصتی ده که بشکند تیغم،  هیبت لشکر بهیمه و دد

می وزد بر تن سیه کاران تند باد تو ای امیر ریاح!

تیغ سرخ تو مست باده ی خون،بر سر کفر و کینه  می رقصد

 سر خونین تو به دامن دوست، مرگ بر آستان عشق نکوست  

رحمت حق بر آنکه حرّت خواند، میر احرار عشق تا به ابد...