مثل آن آئینه ای که رو به دیوارش زدند

صورت خورشید را بعد از تو زنگارش زدند

حـق بـده تا آسـمانم دائماً ابـری شود

مثل تبریزی که در مشروطه بر دارش زدند

جز حصار دایره دیگر چه می بیند مگر

نقطه ای که بین خط بسته پرگارش زدند

عـقـربه بعـد از تـو بیهـوده تقـلا می کند

روی این ساعت که در کوک تو تکرارش زدند

حال و روزم را بپرس از بغض های بسته ی

صخره ای که موجها عمری به افکارش زدند