اگر که بگذری از کوی ما،نسیــم صبـــا

ترنّـــم نفس یــــار می دهد، به خــدا

چه نغز گفت خواجه شوریده حالِ بی سامان

"قِصّــة العشق لَاانفِصــام لَهــــا"

بیاض ِ روی تو ای مه،چراغ عالم تاب

سوادِ موی تو ای گل همی کند سودا

امان، که در ره عشقت دمی نیاسودم

فغــان ز درد فراقت،کُهن کُنــد بُرنــــا

اگـــر نتیجــه دهد وصل یـــار از فُرقت

ز هجر دوست چه نالم، چه باکم از فردا

*   *    *

اگر چه سرد و خموش است ساعد از غم هجر

ولی به وقت وصــال است چو بلبـــل شیـــدا