روی کمانشان به رگ گردن من است

اکنون دگر زمان کمر بستن من است

می پیچمش به نسخه ی فانُسقه بر کمر

بادی اگر به غبغب پیراهن من است

ناخورده شُخم، زخم مکرر نمی شود

دشمن زمین و اسلحه گاوآهن من است

گفتی که:«دامنت ز کفت رفت» دشمنا

این گونه نیست، دست تو بر دامن من است!

دردا که یار غار من، این مارِ آستین

اکنون عصای شعبده ی دشمن من است

مو باختم به حرمت سربازی ام ولی

شرمم از این سری است که بر گردن من است

بیمم ز مرگ نیست که با من از این وطن

چیزی اگر به گور می آید تن من است

سیدمحمدعلی رضایی