دشمن نازنین
گم شد همه ی عمر من خسته و غمگین
با چشم به در دوخته ام در پی امین
این تیر که در بال و پرم مانده امانت
هم یاد تو را تازه کند هم شده تزئین
هر لحظه از این درد شود تاری و پودی
 تا لوح وجودم بشود قالی نائین
چون باغ پر از نقش و نگاری که زند چنگ
بر رج به رجش مثل خزان پنجه ی دفتین
هر در که زدم بستی و هر راه که شد سد
دیواره ی حایل تو و من مثل فلسطین
ویرانه ی دل را چه نیاز است به اتش
زیر سم اسبان نگاه تو  تموچین
از جنبش ازادی دلها خبری نیست
مستعمره ی عشقم و بی پرچم و پرچین
لبریزتر از هم همه ی قرن معاصر
چشمم به افق خیره چو انسان نخستین
پروین برهان شهرضائی  22/7/94