محرم آمد و باران عشق ، در راه است
خبر خجسته ، که خورشید عاشق ماه است
کسی که دور شود راهش از مسیر ِ حسین
به هر طریق که رفتار کرد ، گمراه است

حماسه حسینی
 
اگر چه ميان من و تو
گردونه ی عظيم ِ زمان هایل است
پشت آن همه ديوار هاي بلند 
قرن ها را می گويم
حماسه ای شكوهمند پيداست
وقتی پيكر پاره پاره ات
روی شن هاي داغ كربلا می غلطيد
هيچ كس را گمان نبود
تاريخ  ، اين همه ماندگار باشد
از مرگ سرخ تو
و هفتاد و دو یار وفادار
بیش از هزار و چهار صد سال می گذرد 
تو هنوز در دل ما و در دل تاريخ زنده ای
با ما نفس می کشی
عشق می ورزی
زندگی می کنی
فريادِ هزار ساله ی عاشورایت
گوش ميليون ها انسان را می نوازد 
سرخی فنا ناپذیر خونت
هر روز تازه تر از پيش
دامن ِ بلند شفق را رنگ می زند
تا همه ی زمان ها عاشورا باشد
و همه ی زمين ها كربلا
ای خون خدا
خون تو و یارانت
در یک ظهر تفته ی طوفان خیز
قطره قطره بر زمين ریخت
به هم آمیخت
جاری شد
تا درخت های تناور ِ عشق
از خاک گرم کربلا برويد
و جوانه های جوانمردی و ایثار را
در سراسر جهان برویاند  
بزرگی تو در شعر نمی گنجد
زبان ِ من کجا و این همه عظمت
قامتی داری افراشته تر از قيامت
تو امامی
اراده ی زمينی خدا     
از آن نيز برتر
والاتر و شکوهمند تر
تو خون خدايی
از زمين جوشيده
از خاک بر آمده
به افلاک سر کشیده
مگر جز این پیامی داشت
سری که بر نیزه قرآن می خواند 
و تنی که زخم های بیشمار برداشت
تا خاک را از جهالت و رذالت پاک کند
بهشت هديه ی خداست به تو 
كه اگر خواستی
به دلباختگان حقیقت می بخشی
و گرنه هیچ کس به بهشت نمی رود

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )