دل

به چشم آبی و مســت تو دل سپرده دلم

به دیده ،دیده دلم آنچه را شمـــرده دلم

تمام ثانیه ها را کــــــــــــه آرزو دزدید

رها ز قید تعلق ،به دل فشــــــرده دلم

به زیر ضربه ی شــلاق چشم شهـلایت

ببین چگونه نفس می کشد،نمرده دلم!

بجز تلاطم و امواج سهمـگین و خروش

بگو ، زآبی چشـمت ،چه بهره بـرده دلم؟

مبند دیده بر این دل،که هرچه را گـفتی

ز بار نقد و نصیحت ، کشَد به گرُده دلم

به مرحمت ،نظری کن به تاب گیسـو، بین

گره به گوشـه ی زلفت چگونه خورده دلم؟

هر آنچـــه را که ز یاد تو غافـــلم دارد

ز لوح دل همه می شوید و سترده دلم

                                                    مصطفی معارف 31/6/90 تهران