( ارتباط )
 
گربه ای در شرایطی حساس
دل به موشی بلند بالا بست
دست برداشت از اذیت موش
توبه کرد و به عاشقان پیوست
تا دلِ موش را به دست آرد
برد با خویش هدیه ی بسیار
دسته گل ، شعر تر ، ترانه ی ناب  
خواستگاری  نمود از دلدار
موش ،  بر عکس عادت معمول
ترس از گربه را کنار گذاشت
پیش مهمان دل سپرده ی خویش
سیب و خربوزه و انار گذ اشت
با کمالِ متانت و دقت
خارج ازترس و لرز و بدبینی
کرد از میهمان پذیرایی
شربت آورد و چای و شیرینی
موشِ مادر  ، به موش دختر گفت
دشمن ماست گربه ، گول نخور
تا گرفتارِ چنگ ِ او نشوی
گرد این بی قواره ، وول نخور
ازهمان روز ِ اول ِ هستی
گربه درفکر ِ خوردنِ موش است
این که ما زنده ایم تا امروز
بی سبب نیست ، موش باهوش است
موش ِ دختر به موش ِ مادر گفت
همه ی گربه ها ،  نه یکسانند
عده ای نابکار و بی فرهنگ
عده ای اهل عشق و عرفانند
بر خلاف ِ همه رفیقانش
این یکی گربه ، بی مروت نیست
دارد اندیشه ،  تازه و روشن
پنجه هایش اسیر فطرت نیست
عشقِ پاک و معطری دارد
ارتباطی که بین ما جاری ست
خواب ،  در چشم ما نمی گنجد
عشق ما ، پای بند بیداری ست
موش مادر سکوت کرد ، سکوت  
به خودش واگذاشت دختر را
تا که از چشم و گوش بر دارد
عینک ِ کور و گوشی ِ کر را
ولی افسوس ، آنچه پیش آمد
خارج از پیش بینی ما بود
گربه عرفان ِ عاشقانه نداشت
اشتباه بزرگ این جا بود
گربه ،  در یک فراغت کو تاه
بر ملا کرد ،  روی دیگر را
هم فروبرد پنجه در دختر
هم به دندان فشرد مادر را
 
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )