رفته َ ست  ، پر گرفته ، یک لحظه در هوایم

گنجشک  ِ کوچک ِ عشق ، تا اوج  ِ  نا کجایم

بال و پرش اگرچه، کوتاه و نرم و کوچک

مثل عقاب تا اوج،  رفته ست  تا خدایم

تا اوج می توان رفت ،ققنوس شد ،وآتش

تکبیر   شد   ، اذان شد   ، مثل نماز هایم

جبهه ، پلاک،  چفیه ، ، یک شعر ممتد سرخ

تفسیر ِ  آیه های    معصوم  ِ  ربنایم

نیلوفرانه پیچید   سر بند ِ  سرخ ِ غیرت

 با دستهای مادر،   پیشانی ِ  دعایم

نیلوفرانه پیچید    در رقص مین و آتش

در خط اول ِ خون ،فریاد ِ  بی صدایم

صوت اذان  که پیچید ققنوس بال و پر زد

آتش زبانه هایش، سر زد به کربلایم

سمت ِ خدا ست حالا  پاهای خسته ی من

در کوچه های بودن ، مانده ست جای پایم

هرچند پر گرفته ، گنجشک می چکد  باز

منظومه های پرواز، از زیر بال هایم

سروده ی اکرم بهرامچی