آسمان در آغوش تست
ومن در هاله اي از ابرهاي پريشان ،تنفسِ گلدسته هاي ترا به تامل نشسته ام.
تو در پيشگاه عشق به تسبيح ايستاده اي...
ودستهايت تجسم ِتوسل ماست
ديريست آسمان در پيمان ِ پايداري ،به دست هاي نجيب تو قناعت كرده است
وزلال قنات هاي تمنا،در قنوت دستهاي تو جاريست
و من هر پگاه، دلم را به  پيشاني بلند ت پيوند مي زنم
وهمت را ازپلكان ِعروج تو سراغ مي گيرم....
از آن روز كه در پايكوبيِ مستان ِپاكبازت پا گرفتي ، 
زيبايي ها به دامنت آويختند
وپليدي ها از پايگاهت پاكشيدند
اي اسطوره ي بديع ِ توازن در ترازوي هنر!
باور كن  كوچه هاي پيچ در پيچ شهر بي ترنم عاشقانه هاي تو هيچ در هيچ است !!
ايكاش  پيچكي بودم پنجه در پنجه ي اسليمي هايت ،
ودر پنجگاه هزار دستانت ،مستانه  مدهوش مي شدم
اي  رها در هميشه ي شكوه !!  كه شرف ،شكوفه ي شاخسار تست
بي قرار آن شمايلم كه در  بيشه ي شكيب ، تماشايي است
تبسم كتيبه هاي سبزت حماسه شكفتن من است
وجلوه ي جميلت پاداشِ پارساياني كه عشق را پاس ميدارند
ومسير هاي رو به توپنجره هايي است  به پايان پريشاني ها...

بگذار ششدانگ اشتياقم را به صبح پرنيان پيراهنت تقديم كنم!