چیزی به پایانم نماند و زندگی گم شد
بازیچه ی سیب و مصیبت های گندم شد
 
قلبم تمام عمر سرگردان و  عاشق بود
یک عمر   معشوق  ِ  ِنگاه ِ  یک تبسم شد
 
عاشق شد و یک باغچه  گل های کوچک کاشت
در چشم ِهایش ،  خوب بودن ها   تجسم شد
 
شاعر شد و پای غزل امضای خونین زد
فواره زد درخون ، میان ِ  جوهرش گم شد
 
دلبسته شد، مثل پرستویی که با جفتش
در آفرینش با خدا غرق ِ تفاهم شد
 
دلبستگی یعنی شبیه ِ موج ِ دریایی
طوفان شد ن ،  در ژرفنا   غرق ِ تلاطم شد
 
 
دلبستگی یعنی شکوه عشق ِ فرزندان
دلبستگی یعنی شراب ِ عشق را خُم شد
 
فرزند یعنی آبی ِ بی انتهای عشق
مادر شدن یعنی فدای بار چندم شد

در ازدحام این همه مادر ،شدم مادر
نامم در این آمار ِ  زیبا  صد هزارم شد
 
امشب  که دلتنگم برای حرف ، حرفی نیست
حتی الفبا ی  دلم   غرق ِ توَهم   شد
 
اکرم بهرامچی