( بال )

دلش هوایی شده بود
نبضش تند می زد
در یک حرکت بی بازگشت
نه رفتن را تاب داشت
 نه باز گشتن را امید
پروازی تازه می خواست  
به آنجا که آسمانش آبیست
ستاره هایش مهتابی
به جایی که ابرهایش
باران ِمهربانی می بارند
چشم هایش را بست
آماده ی پرواز شد
خیز برداشت
افسوس که بالش شکسته بود
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )