یکروز دلم دوباره جان می گیرد

در خانه ی عشق تو مکان می گیرد

یکروز تو می آیی و این آبادی

با عشق تو بوی آب و نان می گیرد



لبخند زدی اجازه را فهمیدم

از تابش تو گدازه را فهمیدم

در سوز زمستان که تو گل می دادی

معنای بهار تازه را فهمیدم



از جبهه اگر پلاک ما مانده بس است

یک دست اگر محض دعا مانده بس است

با این همه بی عدالتی روی زمین

امروز اگر خون خدا مانده بس است



تنها و صبور و سر بلندی ای دوست!

با تلخی من همیشه قندی ای دوست!

لبخند تو تفسیر همه خوبی هاست

من منتظرم کمی بخندی ای دوست!



یک ماه به پیشانی خود حک داری

در سینه دلی ساده و کوچک داری

بردار دوتار کهنه ات را بخشی!

بر دسته ی ساز خود چکاوک داری




در گوشه ای از جهان دو تا دیوانه

یک مرد و زنی جوان دو تا دیوانه

انگار دهان گشوده این سقف کبود

افتاده از آسمان دو تا دیوانه