گذشته جنگ و صدائی هنوز می آید

صدای بلبل زخمیست این صدا شاید

چقدر کوله ی دردش به سینه سنگین شد

که حجم هر نفسش زخم تازه را ماند

روایتی کند از دود و تاول و خردل

طنین سرفه ی خشکی که تازگی دارد

از آن صدای رسایش نمانده جز خس خس

همیشه دست دلش را به ناله می ساید

میان ماندن و رفتن به طعنه میگوید:

برای بودن با زندگی نفس باید

نگفته با احدی داستان عشقش را

نگفته تاول جانش ز روزگاری بد

درون ذهن من اما سوال سختی هست

چقدر سهم تو در عشق می شود از صد؟