بوی اروند
استخوانهای گرم  و خاک الود
امدند و دوباره سان دیدند
مردم مانده در دوراهی را
مرد میدان امتحان دیدند
شهرازخواب خوش براشفته
درودیوارشهرحیران است
بوی معراج و عشق می اید
برکه ها مبتلای توفان است
کاروان می رسد زراهی دور
بوی شبهای شرجی اروند
دستشان بسته بود وبرلبها
می نشانده خدایشان لبخند
بوی اروند وحشی و گرداب
بوی خوب گلاب می اید
هرکه بوده رسیده از هرجا
هم وطن بی نقاب می اید
بی تفاوت نمی شود ردشد
ناگهان حال دیگری داری
چشم در چشمشان که می دوزی
دردلت نور باوری  داری
***
بیست و نه سال چشمهابردر
مادرت زیر بارغم خم شد
بیست و نه بار عید ویلدایش
بی حضور شما محرم شد
گره ازکار مردمت واکن
گرچه مفتولها نپوسیده
دستهای تو را خدا هرشب
پشت یک بغض کهنه بوسیده
یادگارعبورفرشته ها ازشهرضا