چشم ها آیینه ی دردی که پنهان می شود
اشک ، جریانی که در لفافه عنوان می شود

می نویسم "دست ما کوتاه و خرما بر نخیل"
نخل گاهی قامتش زخم و نمکدان می شود

دوری از معشوق و می دانی امیدی هیچ نیست
سینه ات آتشفشانی رو به طغیان می شود

خانه وقتی خالی از حال و هوای عاشقی ست
قصر هم باشد برایت مثل زندان می شود

تا به خود می آیی و دستی به کاغذ می بری
دردها در قالب شعری نمایان می شود

عشق اما تا نگاهت می کند در قلب تو
آتش نمرود هم باشد گلستان می شود

بی گمان عشقی که جاری در نگاه خالق است
شأن نازل کردن آیات قرآن می شود