خدای من  تو خیلی بزرگی
آنقدر بزرگ که درد می کند اندازه ی شعرهای نگفته ام!
بگذار خودم را به غفلت بزنم
به تاریکی دست هایت که مرا حرام خود می کند.
بگذار چشم هایت را پیاله پیاله سر بکشم
و یکی از آهنگ های قدیمی "بابا کرمی "را
پابرهنه برایت برقصم.
مست
مست
مست که شدی فراموشم کنی که زنی شبیه فرشته ها
از کنارت رد می شود
زنی که بوی ساز تورا می دهد چقدر باید
از بام ملکوت پرت شده باشد.
 
در کنارم قدم بزن
عکس بگیر
حجم مرگ آور این تنهایی را از قناعت بوسه ای خیس کن
که انگار داری در یک شب پرستاره
زیر تک نخلی که حتی سایه اش را با تیر می زنی
نامه ای عاشقانه می خوانی!
تا باورت شود
که روزها و شب هایت این گونه تاریک و تلخ بگذرد
اینگونه بی شعر و بی شراب!
 
افسوس بخور که حتی یکی مثل تو
برای من نبود.
کاش می دانستی که زن بودن نیاز نوازش دست هایی ست
که در این هوای درندشت که همه چیز و همه کس
بوی درندگی می دهد
فقط
به هوای تو دلش قرص است.
 
شبانه که آمدی
بساط ِنور
نماز
دعا پهن است قول می دهم با تو
در گوشه ای محقر
کنار گل های ریز این سجاده زندگی کنم.
قول می دهم تورا ببخشم
تو را که مثل هیچکس دست انداخته ای برگردنم
آنقدر که یادت برود پیش از خلقت تو نبودی
من بودم !