خدای مهربان

ای همزبان ای مهربان با من رفیق و همنوا

ره می بریم  سوی خدا جز او نجوئیم  آشنا

ما در دیار خود ﮜۥﻤﻴم افسرده و سر درﮜۥﻤﻴم 

از ما  نمی پرسد  کسی  درد  مرا  درد  ترا

گفتم روم در گوشه ای از رفتگان جویا شوم

بینم کسی  در شهر ما گیرد  سراغی را ز ما

دیدم کسی هوشیار نیست یا دوستی در کار نیست

هر کس به رنجی مبتلا درمانده و بی همصدا

گفتم خدا ای رهنما بر ما چه  پیش آمد  چرا ؟

افتاده ایم از عاشقی رحمی  بکن بر حال  ما

گفتا خدای مهربان در جان خود کن  جستجو

دنبال عشق و عاشقی بیهوده می گردی چرا !

آنگه شدم  مفتون  او لیلا ی او مجنون  او

گفتم غلط کردم خدا بر من ببخشا این  خطا

اکنون رفیق ره شدم با عاشقان همسر شدم

در دوستی  سرور شدم  منت ترا دارم  خدا

15/3/94