((چشم انتظاری))

امروز هم دیروز فردایی ست نا معلوم
فردای دیروزی که خواهد رفت از خاطر
در امتداد آمدن ها
آمدن هایی که می گفتند و می گوییم
اما نمی آیند
دیری ست در آیینه تصویر ِغریبی نیست
از آسمان باران ِ احساسی نمی بارد
این جمعه هم خورشید را با خود به مغرب برد
بی آن که تکبیرِ جهان گیری
از روی بام ِ کعبه دل ها را بلرزاند
در انتظار رویدادی تازه دریاها
سنگین و ساکت
بعد از هجوم بی امان بیقراری ها
از جستجوی جاری روزانه برگشتند
موجی بلند از صخره ی وارسته ای پرسید
پس کی به پایان می رسد چشم انتظاری ها

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )