ساعت چهار و نيم آقاي دكتر توسلي صدايم كرد و گفت به بقيه دوستان بفرماييد كه آماده شوند براي رفتن به مراسم استقباليه! .... طولي نكشيد كه به هتلي كه مراسم در آن برگزار ميشد رسيديم. پرفسور "آقا نورمحمد پتان"  رئيس آكادمي ادب فارسي كراچي منتظر ما بود. در واقع ما مهمان ايشان بوديم. سالن هتل به طرز زيبايي آراسته شده بود. تعدادي از مدعوين پاكستاني هم آمده بودند. كم كم مهمانان رسمي هم ازراه رسيدند.

اصلي ترين مهمانشان وزير آموزش و پرورش ايالت سند پرفسور "حميده كهورو" بود. مهمان ويژه هم آقاي مظهر الحق صديقي (كه نميدانم چه پست بالايي در دانشگاه كراچي داشت) بود.

مراسم كه شروع شد پرفسور پتان پشت تريبون رفت و همه ما را يكي يكي صدا كرد كه در جايگاه وي‍ژه قرار بگيريم. بعد يكفر قران خواند (سوره الرحمن مي خوند و آدم ياد بهشت زهرا مي افتاد) و شروع به مداحي كرد. بعد يكي ديگر پشت تريبون آمد و يكي يكي ما را و آثار ما را معرفي كرد. نكته جالب اين بود كه به اسامي كتابها عكس العمل هاي خاص نشان ميدادند  و از هر اسمي خوششان مي آمد واه واه مي گفتند. مثلا به كتاب عشق عليه السلام  از قزوه كه رسيد  صداي جيغ  و فريادشان بلند شد : واه  واه  واه...

براي كتاب "حتي اگر آيينه باشي" از كاكايي و كتاب "بربلنداي عشق" از من كه رسيد همين عكس العمل را نشان دادند. مثل مراسم قبلي خبرنگاران تلويزيون و روزنامه نگاران سخت مشغول كار بودند.

خانم ريحانه حسام از كراچي براي شعر خواني دعوت شد كه شعري براي ايران خواند به زبان فارسي. اسم شهر هاي ايران را در شعر آورده بود:

تهران و اصفهان و قم

مشهد و دشت چابهار

جنت نظير رامسر

پوشيده چادر بهار...

همه را با شعرش به وجد آورده بود... بيگي پشت تريبون رفت و ضمن تشكر كاست غريبانه را به ايشان تقديم كرد.