فرا رسیدن عید بزرگ مبعث به عاشفان و شیفتگان آیین محمدی مبارک

گل باغ آشنايي
 
چه خوش از حرا بــر آمد گل ِ باغ  آشنـايی
كه جهان شود گلستان به صفای مصطفايی
به  تبلــور ِ كلامی  كــه  نشان  وحی  دارد
ز چهل  حصار ِ غفلت  به بشر دهد رهـايی
مگر از  بشر بر آيد   ز فرشته  پيش راندن
كه   فرشته   در  نيامد  به   حريم  كبريايی
چه شگفـتی  آفريدي  به  زمين  و  آسمانها
تو از آن سفر كه  كردی  به  ديــار آشنـايی
بــه كـــدام جلـــوه داری  دل آفتــاب روشـن
كه شبانه  مي برندت  به  مصاف  دلــربايی
بــه  هـزار بــاغ ِ مـيـنـو  نبــرنـد  انبيـا  را
مگــر ای رسـول رحمت درمرحمت گشايی
اگرت شكست  دنـدان  ، زدعـا مبنــد لب را
كـه خـدايمـان ببخشد  ،  زخطـای  بي وفايی
دلم ای بشير ِعزت ، بـه تـو می بـرد  بهـانه
تو اگر مرا نخـوانی ، چه كنم  ازيـن جـدايی
مـن و ايـن كلام ناقص تــو  و آن كمال كامل
تو و اوج ِ بي نیـازی ، من و ژرف ِبينـوایی
دل از آن گشوده  نجـوا  سـر ِ راه عاشقـانش
كـه كند چو پا دشاهان  ، به ارادتـش گـدايی
 
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )