آفتاب گردان
 
من کوچه به کوچه کوبه کو می گردم
همپای بنفشه  ،  جو به جو می گردم
مثل ِ گلِ آفتاب گردان   ،  همه سو
همـواره  پـی نگـاه او می گردم

مرغ قفس

 
دیرست دل از دامن یاران دور است
 از لطف حضور دوستان مهجور است
عیبم مکن ای کبوتر ِ بام ِ بلند  
مرغ قفس از بال زدن معذوراست

مستی سبز
 
شوقیست مرا که غنچه ی گل را نیست
ذوقیست مرا که نای بلبل را نیست
این مستی سبز را که در جان من است
میخانه  و ساقی و می و مل را نیست
 
پرواز
 
آرامش دل گرفتن از آه خوش است
پیمودن راه ، در سحرگاه خوش است
پرواز به عرش عشق ،  با بال نماز
هنگام وضو گرفتن ماه خوش است
 
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )