پشت درهای باز

در خویش گره  خورده وغرق سکراتم
چون محتضر کوچه ی بن بست حیاتم
یک عمرهمه کندن جان است و دگر هیچ
زندانی محکوم به عدل کلماتم
هم پنجره و هم در و هم لب همه بسته
مانند قلم در دل تاریک دواتم
 پر میشوم از خالی ومانند حبابی
هرسو بروم باز  لبالب شبهاتم
از بسکه زدم سنگ تو را بر سر و سینه
گفتم نکند پیش نگاهت جمراتم
اواره تر از خار بیابانم و خسته
سرگشته تر از حاجی دشت عرفاتم
گندم خور و پیمان شکنی غرق غرورم
پیداست ولی عشق شما از وجناتم
دست من و زانوی من و حیدر کرار
نامی که شده حک به دل مثل فراتم
انروز که ما پشت در باز اسیریم
ای فاتح خیبر برس انجا به نجاتم.