بهت خیابان است وانواع پری ها 
دلگیرم از حال وهوای دلبری ها

این شهر هم جنس غم ما را ندارد
اینجا پر است از دیگری از دیگری ها 

عطر سلامی را که شاعر گفته چندیست 
نشنیدم از گل های سرخ روسری ها

تغییر کرده نوع چاه و گرگ و یوسف 
حب برادر گونه! بغض خواهری ها

چشم زمین بر دست های آسمان نیست 
قد میکشیم از ریشه  ی ناباوری ها

قرنی که آهن پاره ها را دوست دارد
رونق ندارد فوت و فن زرگری ها 

پس کوچه های تنگ! پس توهای کوچک 
آغوش های جابجای مادری ها

یک قاب مانده روی این دیوار ِخاموش
لبخند ِمعنادار ِآن هم سنگری ها ...

دیگر جهان را گرد ِظلمت کور کرده
شب ریشه ی شان نزول رهبری ها...

**
باید بیایی ...وقت اما و اگر نیست
دنیا دلش تنگ است بر پیغمبری ها