دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

آینه(پیش بینی های شاعرانه)

اگر چه او رفت و جانشین اش را با خود برد
خدا را شکر که آئینه اش را به یادگار گذاشت
تا هرگاه در آن می نگرم
اولین قطره اشک
به یاد او باشد.
***
پرده ها را می کشم و چراغ را خاموش کرده ام
مبادا همسایه سرکی بکشد
در تصویری که این آینه
فقط برای من
فقط برای ما بازمی تاباند
تصویری که آناتی بعد
مرا با خود
به خیالی آگاه تر خواهد برد.
***
تهران
مجروح شده است
از شاهرضا تا خیابان انقلاب
از فوزیه تا میدان امام حسین
از هر کجا تا هر کجا
به هر گوشه
ناله ای ارام خزیده است
-          تکان های بدی داشت
میخی با بزرگی دماوند هم نمی توانست
چنین دیوی را پای بند باشد.
تهران خسته بود
انگار که از خوابی سنگین برخواسته باشی
به خود تکانی می داد تا هوشیارتر شود.
من
مثل همیشه
پشت دیوار پنهانی نشسته بودم
و از سوراخ جن ها به حادثه نگاه می کردم
زلزله تهران را از پای درآورده بود.
***
دریغا که دوره مردانگی ها
دیرزمانی ست درگذشته است
آن روزها
افتاده را دست می گرفتند
امشبها پست می گیرند
(قدیم آخر
پلنگ زخمی را کدام شکارچی
نشان می گرفت؟!)
تهران مجروح را
تاتاری کردن
رسم امشبی هاست
بر دستی که از زیر آوار بیرون مانده است تا با آخرین نا
اشاره ای به یاری کند
پا گذشتن سربازانی از بدو،
رسم امشبی ها است
تازاندن شتر بر جنازه کودکان سرزمین تمدن.
نفرین بر مزدوران چه فایده؟!
گرچه دشنه برادر
زهرآگین تر است
و دردش بی تسکین.
آخر، قران را در آتش بسوزانی
و دودش را بخور صواب کنی
حالیکه صلوات بفرستی بر آورنده و اصحابش
هی لعن کنی جانشین را؟!
گلویم پر از خاک آوار است وگرنه:
فریاد از جهل!
و فریادتر از گوش هایی سنگین
که تصویر آیندگانی این آئینه را هوش نمی دارند
شفاف تر از این؟!
حال هی بگویند: سیاه نمایی می کند.
***
اذان صبح است و اینه باید نمازش را بخواند
میروم وضویی تازه کنم
نمازم این سحرگاهان
به امامت آینه خواهد بود.
 
 
 
 
 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1394/1/18 در ساعت : 14:29:22   |  تعداد مشاهده این شعر :  663

---

---