تو یک شمعی که تنهایی ، تو با خورشید همزادی
تو از تاریخ می آیی ، تو بی شک عشق فرهادی
 
تو از دریا نبودی ، سنگی از ساحل تو را دیده
که در همراهی باران شبی از ماه افتادی
 
تمام شهر را پرسه ، تمام شهر را گشتم
تو را از باد پرسیدم ، تو را می گفت "آزادی"
 
به یک بوسه مرا دعوت، به یک آغوش گرمم کن
بیا با من زلیخا باش که بعد از سال ها شادی
 

 قرار بی قراری ها ! کمی دلشوره می گیرم
نفس ها رفته از وقتی تو شالت را تکان دادی

 
منم آن تک درختی که بدون آب می میرد
تو ای خان ده بالا ! بگو" امروز آبادی"