ایمان هندو

ردی از گمگشتگی شد ثبت درچشمان  آهو
لحظه های رفتنت هم حک شده در بهت هر قو
باد  از آن عشق  پنهان  مثل مرغ سر بريده
دربهار و در زمستان مي دود اين سو و آن سو
بازبان  بي  زباني  آب  در دشت و  بيابان
گشته دنبالت جهان را گفته ازحسن تو با جو
ميكشی برخاك دستي  باغ مِي خوش  غرق مستي
شبنم از چشمت چكيده  ای پريشان كرده گيسو
بيدها در  سر  به زيري   سروها در  سربلندي
هركسي از ظن خود شد عاشقت اي ياس خوشبو
هفته   هفته  جمعه  جمعه  نذرها و آرزوها
مي نوازد كوچه ها را صبحها درآب وجارو
بازٌ  افتاده  به  جانم   درد  بي نام و نشاني
گاه چون لبخند بودا  گاه چون ايمان هندو
جفت شد كفشي و حالا مي پرد پلكم دوباره
دل شده حالي  به حالي  مي كنديادتو جادو
آسمان آبي  و ساكت    ابرها در  رفت و آمد
فاخته بر روي شاخه  باز مي خواندكه كو؟؟ كو؟؟