اینجا پـر از بهانه شده پـا بـه پایمان

هرگز نشد که عشق شود همصدایمان

گم کرده در بلندی حسرت چـراغ را

مـا را کجا نمی بـرد ایـن ناخدایمان

هجری تـر از تمام ِ قمرهای عالمیم

یک مشتری نشد که بچرخد به پایمان

دیوار هم به سقف ِ صدامان نمی رسد

این روزها که کهنه شده هوی و هایمان

پر کن برای ما سبدی آسمان....بیا

شایـد نمی رسد بـه بلندی دعایمان

اینجا ، بـرای ماندن ما جا نمی شود

ما مانده یم و پای شل هردوتایمان!