جامه ی مهر علی را به تنم دوخته اند
عشق او را  ز ازل دردلم افروخته اند
ازهمان روز که برخاستم از روی زمین
مدد  از نام علی را به من آموخته اند
***
نام زیبای تو وقتی که  سرآغاز شود
گره  از کار فرو بسته  بسی  باز شود
به  سر کوی توهرکس که  سر  خویش نهاد
نیزه  داند  که چه اندازه  سرافراز شود
***
نشود نام تو را برد  و دری  وا  نشود
ذکر اوصاف تو درهردو جهان جا نشود
نام تو همچو عصاییست که بی  تکیه  به آن
هیچ افتاده ای از روی زمین  پا  نشود
***
توهمانی که کسی بی تو به جایی نرسد
تا  گدایت  نشود  بنده  به  شاهی نرسد
به سخای  سر انگشت  تو در وقت نماز
با  تمام  کرمش  حاتم طایی  نرسد
***
آسمان پیش تر از آمدنت ماه نداشت
دفتر هستی  ما  واژه ی  دلخواه  نداشت
کعبه از چهارجهت  بسته  به  روی همه بود
در مقام  تو  به  جز  باز  شدن راه  نداشت
***
آب  از جلوه ی  روی  تو  صفا  می گیرد
عاشق از مکتب تو  درس  وفا می گیرد
گر بریده  شود از  تیغ تو  دستی ، مولا
با دعای  تو  همان  دست  شفا  می گیرد
***
هیچ کس وقت  خطر  قدر  علی   تاب نداشت
لیلة المبیت  و مردی  جگر   خواب نداشت
گر علی  کشته  نمی گشت  به هنگام  نماز
شیعه بر روی زمین مسجد ومحراب نداشت .............