خطر همیشه پشت سر ،  خطا همیشه پیش رو
به سر نمی رسد مرا  ،  سفر مگر به مهر ِ او

کلام ِ تازه ی تو ر ا  ،   اگر نه گوش می کند
به گوشواره ی دلش  ،   پیـام ِ آشنـا بگـو

چه حاجت است عشق را ،   به دلنوازی سحر
گـُـل و شراب اگر رسد  ، سبد سبد سبو سبو

به زلف تابـدار او  ،    قسم کـه روز ِ آشتی
به شانه گفته ایم ما   ،  گلایه های مو به مو

فروغِ حسنِ  روی ِ گل  ،  شگفت کرده ماه را
ستاره ها ازین هنر  ،  نموده اند های  و هو

چگونه شکوه می کنی  ، ازآن ستاره ی سحر
هزار بار گفته ام  ،  به عهد ِ گـُل  وفا  مجو

محمد روحانی ( نجوا کاشانی )