آشفته که شد نظام ِ نرخ ِ بازار
از دست من و تو بر نمی آید کار

یا پشتک و وارو بزن اندازه ی نرخ
 یا کار خودت را به خدا وا بگذار
.....

می کرد همیشه تور ، صید ِ ماهی
تا با سبد ِ غذا کند همراهی

امروزه تو را به تور می اندازند
در تور ِ سفر به هر کجا می خواهی
......

لج کردی و رنگ زندگی طوسی شد
 شب های پر از ستاره کابوسی شد

از بس که خلاف میل ، ایمیل زدی
لپ تاپ ِ دلم دوباره ویروسی شد
.......

گفتی دو دو تا چهار تا بی کم و کاست
در هندسه ی صنعتی این گفته خطاست

اندی کم و بیش کن که راحت باشی 
اینجا همه می کشند مو را از ماست
 
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )