رگبار الزایمر

یادت نمی اید مگر کوچ پرستوها
از خاطرت رفته است گویا بوی شب بوها
ازبس همیشه اخم الودی و می خواهی
یک  کم بلنگد بی صدا پای ترازوها
درد تو نان داغ و اب سرد شد کم کم
مانند بوی خوب  سبزه  پیش  اهوها
دل خوش شدی که زنده ای و زندگی کردن
در ویز ویز بی امان کنج کندوها
اصلا حواست رابه کلی پرت کرده چون
افتاده ای در باتلاق سحر و جادوها
هر شب میان خوابها رگبار الزایمر
میبارد از هر سمت وسوبربرج و باروها
افتادی از انسوی بام و واقعیت را
دیدی که سو سو می زند در پشت ان سوها
هشیاری ات برگشته و معقولتر هستی
 چون رفته ای در فکر تفسیر ارسطو ها
در فکر عشق و عاشق و حد و حدود ان
در فکر میخ و اتش و مرتاض و هندوها
بر اتش سرخ انچنان مستانه میرقصند
انگار در دشتی پر ازگل اب درجو ها
3=6=88