می نویسم از کسی که این قلم را زنده کرد
آمد و هُرم نفس هایش عدم را زنده کرد

آمد و روح خدا را در تن دنیا دمید
شورشش در خلق عالم محتشم را زنده کرد

دست بالا برد و خورشیدی که تابیدن گرفت
سینه ی شب را درید و صبحدم را زنده کرد

آمد و بنیانگذارعشق شد در سینه ها
هم زمان احساس نفرت از ستم را زنده کرد

تشنه ی اسلام ناب احمدی(ص) بود و همین
خشکی لب های او مشک و علم را زنده کرد

سر اگر دادیم سر بودیم ؛ کوهی سربلند
پایداری را نشان داد و جَنـَم را زنده کرد

داغ یار و یادگارش باز بر دل ها نشست
یادگاری هایشان یاد حرم را زنده کرد