دل بسته به آبی ها !
پا به پایم بیا 
سایه بر من بینداز
خورشید من!
تا سرزمین آفتاب
فاصله
 فقط یک جنگل ابر 
باید جاده ها را برخیزانیم
و خیزران های خون آلوده  را 
به خواب های دشت
نشان دهیم
یادگار روزگاران بلا و اسارت را. 
بیا  فریاد  بباریم
بر دریاچه ی نمک
که ای خشک 
ای حاصل خیز
زیر قدم هایم جاری باش
...
تو با لهجه ای فارسی
نمک بر زخم های بی درمان روزگاران می زنی
تو
تا آبی ها برمی خیزی
و گل دسته می باری