با سلام و احترام خدمت دوستانم


قلم تا که نام ترا می نویسد ، زند رعد و برقی و باران بگیرد
بیابان که یک لحظه شادی ندیده ، پر از گل شود بغض گلدان بگیرد

به یک پلک بر هم زدن مطمئنا، زند ششصد و چار صفحه ورق را
بزن پلک بر روی عالم که عالم ،نگاهت کند ختم قرآن بگیرد

همه تاک ها را کنی باغبانی ،چو انگورهایت رسد می چکانی
به هر لب که مشتاق بوسه است گویی ،که لب از لب سرخ لیوان بگیرد

به دست خودش ذبح خواهد شد انسان ،گلوها برای تو در گیر چاقوست
روا نیست تقویم در کل سالت ،بیاید و یک عید قربان بگیرد

نه قالیچه ای و نه تختی نه هدهد، به معراج رفتی تو با دست خالی
چنان رفتی از عرش بالا که بی شک، شکوه تو فخر از سلیمان بگیرد

چقدر عقربه نامنظم بگرددبه دور ،زمینی که چون مستطیل است
شود هر چه بی نظمی از تو منظم، زمین و زمان از تو فرمان بگیرد

کنار تو گلها همه سربه زیرند، همه پیش زیبایی ات پر بریزند
ترا می فشارد در آغوش قمصر، گلاب از بهار تو کاشان بگیرد

تویی دین و ایمان ما بی تعارف ،جدا کردن ما زهم کار مرگ است
که ؟خواهد در این سرزمین تا ،که پیغمبر از دست سلمان بگیرد

تویی اشهد ان باران محمد ،تویی اشهد ان طوفان محمد
بباران بکوبان برقصان بلرزان ،که دلهای بشکسته سامان بگیرد



این غزل در بداهه ای که دوست عزیزم محسن رضوی در سایت انجمن مجاز ی ایران گذاشتند سرودم