دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

مثنوی موشّح(برای استاد عباس مشفق کاشانی)

*اشاره:
در سالهای آغازین دهه ی 60 که از کاشان به تهران کوچیده بودم ، استادعباس مشفق کاشانی(اعلی الله مقامه الشریف) بی هیچ توقع و چشمداشتی ،  از من حمایت و مرا به راههای درست تعامل با شاعران تهرانی هدایت می کردند.استاد فقید ، الحق که از حیث معنا بر گردن من حق پدری داشتند که شرح آن در مجموعه خاطراتم از آن نحریر مقدام و انسان شریف والا مقام آمده است. یک روز به پاس زحمات آن استاد بزرگ مثنوی موشح ذیل را سرودم و تقدیمشان کردم:

به دل اگــــــــر چــــه غـــم جاودانه ای دارم       خوشم که یار و انیس یگانـــه ای دارم
روان اگرچه سرشکم ز دیده  چون دریاست      دلم شکستــــه به سنگ حوادث دنیاست
امیـــدوار از آنــــم که همـــدمــــی است مرا      به زخمهای دل خسته مرهمی است مرا
یکی ز بعــــد پدر ، کـــــــو بمرد بی هنگام          نکرد یــــاد مـــــــن رنج دیــــده از ایام
اسیــــر دام خیــــالات خویشتـــن بـــــــودم           کسی مباد به آن حالتـــــی که من بودم
سیـــــاه از غم و انـــــــدوه ، روزگارم بود       به کنج عزلت خود ، آه و ناله کارم بود
تلاش مـــن همــــــه ایــــن بود گاه برنایی        که روزگار ســــــــرآرم به کنج تنهایی
امیـــد هیــــچ تحــوّل نبــــــود حالــــــم را        شکسته بـــود چو مرغی زمانه بالم را
دلم به محبس تن سهره ی اسیـــری بــود       که هر کلام به گوشش صفیر تیـری بود
عجیب دوره ی برنائی ام هـــدر می رفت        چه خوب بود پسر نیز با پدر می رفــت
به حال زار من خسته دل نســـوخــت دلی       که هردلی به گروبودباخوش آب و گلی
امیر قافلــــه ی دردهـــای خـــــود بــودم        سزاست گویم اگر خود بلای خود بودم
سلام گرم صمیمانه ام نداشت جـــــــواب        عذاب بود مرا دوره ی شباب ، عــذاب
مسیر زندگی ام تیـــــره بود و ناهمـــوار        نه از سوار خبــــر داشتم نه از رهوار
شبانه روز من اینگونه بـــود تــا روزی        گرفت دست مرا آشنــــای دلســـــوزی
فلک به گردش خودروی خوش نشانم داد      که از گــــــزند حوادث خط امـــــانم داد
قیام نور به ظلمت ســــرای خــــود دیـدم       دگر شدم چو رخ آشنــــای خــود دیــدم
کویر تشنه ی جانم بدل به گلشـــن شـــد       سحاب رحمت حق یــار مشفق من شـــد
از آن زمان که مرا بود رنــــج وافره ای       به لطف دوست نمانده ست غیرخاطره ای
شد آن زمان که به هر کوی دربدر بودم      پی نوازش رویـــــایـــــی پـــــــدر بـــودم
اگر پدر ز ســـــرم رفت در جوانســـالی       به حق من پدری مشفقم کنــــــد حـــــالی
نیاید آن که شود سایه اش کم ازسرمن       هماره باد سلامت وجود رهبـــــــــر من
یگانه یار!تورا در چکــــامه ی تبجیــل       چگونه مدح کند«خوش عمل»به طبع کلیل؟
67/3/30-دوشنبه عصر-تهران

---

---

   تاریخ ارسال  :   1393/10/29 در ساعت : 17:5:13   |  تعداد مشاهده این شعر :  685

---

---