اولین بارقه ی نور

چون که بیگانه ی با مردن در خواب شدی
بین جمعیت خوابیده  تو  بی تاب  شدی
شمع بودی تو و دران شب بی صبح ستم
نور افشاندی و در سپیده دم اب شدی
مثل خورشید نشد گر که بیفشانی نور
عمق یک فاجعه را دیدی و مهتاب شدی
چون نسیمی که شود پیشکش طوفانها
اولین دایره ی وسعت گرداب شدی
بر کویری که فقط سیلی طوفان می خورد
بذر افشاندی و بر هرم عطش اب شدی
گرچه یک قطره ولی موج درونت جاشد
در حریم حرم حضرت دل ناب شدی
عاقبت خسته تن از عاشق و معشوقی ها
تیر بوسیدت و در لحظه شرفیاب شدی
خون جوشان تو بر خاک وطن غیرت داد
کشته در راه حسین بودی و نواب شدی
پروین برهان شهرضایی