از یاد برده ام
آبی ها را
سرخ ها را
آسمان را
که نمی دانم
با کدام مداد رنگی آفریده می شد
و رقص پرستو ها را
زیر سقف خانه های گنبدی
فراموش کرده ام
نگاه مادرم را
به خاطر ندارم
و شیار عمیق پیشانیش را
که به خلیج فارس خنده هایش می ریخت
قهوه ای کدام بود؟
نارنجی کدام؟
سبز کدام؟
نمی دانم
دست در دست کدام کابوس قدم می زنم؟
مرا تکان بدهید
آبی به صورتم بپاشید
شاید
به خوابی عمیق فرو رفته باشم