غمنامه ی عاشقانه ام رابپذیر
ای عشق ! بیاببینم ات یک دلِ سیر

تامثل دوبیتی بشوم ...عاشق تر
تامثل رباعی بشوم ...غافلگیر

***
ازپارگیِ پیرهنم معلوم است ؟
آزردگی وزخمِ تنم معلوم است ؟

آیینه ! مرا خوب وراندازبکن..
..درحال رباعی شدنم معلوم است ؟

***

یابرکف ِ سخت ِ یک خیابان خورده
یابرسرِ یک چترشتابان خورده

می دانم مرگ این رباعی حتمی ست..
..درحسرتِ بوی خاکِ بارانخورده

***
...و این آخری هم طنزآمیزاست ...قدری

درمصرع یک لطیفه ای بارم کرد
درمصرع دو خوراند و پروارم کرد

دربند سه ازترس رباعی شدنم
زدضربه ی مهلکی و ناکارم کرد

***