( میلاد ِ گل )
 
آن  شب که در باغ نبوت یار گل کرد
 از جلوه ی رویش در و دیوار گل کرد
 آن شب نمیدانم چه پیش آمد که از شوق
 در خاطر ِ هر دشت ، حتی خار گل کرد
آن شب نسیم ِ  نـور در آفاق پیچید
 آن شب بهار از اشتیاق یار گل کرد
 آن شب غریوِ شادی ازهرذره برخاست
 هر بوته ای در پهنه ی پندار گل کرد
 آن شب پرستوها نخوابیدند تا صبح
 در جانشان اندیشه ی بیدار گل کرد
 آن شب چراغانی شد از ماه و ستاره
 دامان شب زین خیل آتشبار گل کرد
 فصل نوی آن شب پدید آمد که با هم  
 هر چار فصل سال چندین بار گل کرد
 باغِ شرف آن شب شمیم زندگی یافت
 آن شب حریم حرمت دلدار گل کرد
آن شب طلوعِ آخرین پیغامبر بود
پیک خدا  با پرتوِ  اسرار گل کرد
 آن شب شکوفا شد گلِ روی محمد
در باع هستی فرصت ِ بسیار گل کرد
 
محمد روحانی ( نجوا کاشانی )