آب  آبرو گرفته از آبروي دستش

با خون وضو گرفته درسمت وسوي دستش

دستي بر آتش دل، دستي برآب بي دل

دل پشت سر رها شد  سر روبروي دستش

سر سِر حق پرستي، دل تكيه  گاه هستي

اين گونه  آسمان را بگرفته روي دستش

يك دست كوه طورويك دست هور نور است

سيراب گشته دنيا ازخلق و خوي دستش

هم شهد هرچه زيبا هم شور هر چه دريا

جاريست تا قيامت از شرب جوي دستش

سرها به روي نيزه از غزه تا هويزه

  مستند مثل گلها ازعطروبوی دستش

رگهاي غيرت او شد اقتدار دينش

سرتر زهرچه قدرت يك تار موي دستش

در"الغدير"عَلَم شد دركربلا "قلم"شد

بَه بَه چه بوي سيبي دارد سبوي دستش

از مروه  تا صفا را شرمنده ي وفا كرد

ماندن كنار مولا بود آرزوي دستش