با ناي نينوا گفت،هيهات من الذله

درنينواي نا گفت،هيهات من الذله

يك كوفه كفرنعمت،درمنجلاب باطل

از درد بي دوا گفت،هيهات من الذله

شش ماهه طفل شيري، درمهدخون چكانش

غلطيد تا به ما گفت،هيهات من الذله

سقّاي نازنيني ، با شورآتشيني

بي هيچ ادعا گفت،هيهات من الذله

از فرط تشنه كامي،يا آب يا برادر؟

بَه بَه، چه بي ريا گفت،هيهات من الذله

آزاد سر به زيري،دركسوت اميري

از بند تن رها گفت،هيهات من الذله

طاقت به زير پا با،طاغوت فتنه جويي

درعمق ماجرا گفت،هيهات من الذله

يك مشك پاره پاره،افتاده دركناره

جاری تر از هوا گفت هیهات من الذله

بشکفته بغض کوری در کربلای باور

ازبسكه بي صدا گفت ،هيهات من الذله

گويا سكينه ي نور،آرام بخش طوراست

كين(كه اين)گونه دلربا گفت،هيهات من الذله

زينب نواي ني را،برنيزه هاي زخمي

درخطبه اي رسا گفت،هيهات من الذله

بي بال  و بي پر و سر،ازتشنگي گذشتند

ناجي به نا خدا گفت،هيهات  من الذله

می میرد از خجالت ، مرگی که ناگزیر از...

تصمیم نابجا گفت هیهات من الذله

وقتي كه راس خورشيد،برنيزه مي درخشيد

حتي خود خدا گفت،هيهات من الذله

شاید که روز محشر شرمنده اش نباشد

شعری که از ابتدا گفت هیهات من الذله